در اردیبهشت ۱۳۵۴، صدام حسین، نایبرئیس شورای فرماندهی انقلاب عراق، برای نخستین بار به دعوت رسمی نخستوزیر ایران، امیرعباس هویدا، وارد تهران شد. این سفر که در ادامه توافق تاریخی الجزایر صورت گرفت، در ظاهر نمادی از آغاز یک فصل نوین در مناسبات ایران و عراق بود.