در خواب، فاطمه زهرا(س) به او گفت: «مرثیه را از حسنم شروع کن، او خیلی مظلوم است»؛ اینگونه شد که وصال شیرازی، شاعر نابغه و خوشنویس شیراز، با چشمانی کمسو و دلی پُر سوز، مرثیهسرایی برای امام حسن مجتبی(ع) را آغاز کرد؛ آغازی که به گفته خودش، نوری تازه در جان و چشمش دمید.