«شأن نبی» آن است که راه را بر مردم آشکار کند؛ امّا بر امام است که مردم را به پیمودن راه وادارد. براین اساس مقام امامت از نبوت بالاتر است و به همین دلیل، ابراهیم خلیل، مدت ها پس از آن که به پیامبری رسید و پس از پیروزی در امتحان های متعدد، به مقام امامت نایل آمد.