آن‌چه در اولین دیدار با دکتر یزدی فهمیدم

در سال ۱۳۶۲ که برای تحصیل وارد دانشگاه تهران شدم آن تصاویر از دکتر یزدی و «همکاران لیبرال او در نهضت آزادی ایران» همچنان در ذهنم زنده بود. با چنین ذهنیتی وقتی که درصدد ارتباط‌گیری با چهره‌های سیاسی منتقد آن روز برآمدم عمدتا به سراغ شخصیت‌های دارای گرایش چپ رفتم و از نزدیک شدن به دکتر یزدی و دوستانش بیم داشتم.