در هر جامعهای، همواره کسانی بودهاند که به مسلمات میتازند؛ نه الزاماً برای کشف حقیقت، بلکه گاه برای لذتِ برهمزدن آرامش فکری دیگران. ایجاد شبهه، اگرچه در ظاهر نشانی از تفکر نقادانه دارد، اما همیشه از یک خاستگاه سالم برنمیخیزد. پرسش اصلی این است: چرا شبههسازی برای برخی به سرگرمی، ابزار تمایز یا حتی حرفه بدل میشود؟