در حرم حضرت عباس خیلی از ماموران بعثی از ترس حضرت، داخل نیامدند!

نماز جماعت ممنوع و گریه کردن و عزاداری هم ممنوع بود. وقتی هم برای هواخوری به حیاط اردوگاه می‌رفتیم، حق نگاه کردن به اطراف را نداشتیم. سرها باید پایین می‌بود. اگر کسی حرفی یا لبخندی می‌زد و یا به آسمان نگاه می‌کرد، کارش با شکنجه‌گران و با کابل و چوب بود.