غیبت دانشگاه و صدای سکوت دانشجو بر پرده نقره‌ای

سینمای ایران که در دهه‌های ۷۰ و ۸۰ خورشیدی صریح‌ترین فیلم‌های اعتراضی و دانشجویی را نمایش می‌داد، آنقدر از این گونه آثار تهی شده که دیگر باید فقط با خاطرات اعتراض ، متولد ماه مهر و من عصبانی نیستم سر کرد.