رزقی که امانت است؛ نجوایی از دل به سوی دل

چقدر زیباست ادب بندگی در برابر رزق. تو چون نامه‌رسانی هستی که پاکتی در دست دارد. نه مالک آن نامه‌ای، نه نویسنده‌اش، نه حتی گیرنده‌اش.