همهٔ آدمها تا حدی روش گفتوگو کردن را از فضای خانوادهٔ خود یاد میگیرند. این پارادکس بزرگشدن ما در خانواده است؛ زبان در خانواده آموخته میشود، اما به ما اجازه میدهد فراتر از آن هم برویم. درواقع ابزاری را در اختیار ما میگذارد تا افراد بسیار متفاوت از خودمان را تجربه کنیم و این تجارب را گسترش دهیم. اما بسیاری از ما هنوز به ارزش واقعی گفتوگو پی نبردهایم، شاید به این دلیل که از مکالمههای خوب محروم بودهایم. ولی واقعاً مکالمهٔ خوب چیست؟ چه ضرورتی دارد؟ و آیا میتوان شیوهٔ مکالمههای خوب را آموخت؟