زبان در عرصه دیپلماسی آموزشی یک نماد و مجرای انتقال پیام محسوب میشود. معرفی نمادهای پیشرفت، تمدن و تاریخ ایرانی با استفاده از ابزار زبان را میتوان به مثابه یکی از اصلیترین شاخصههای دیپلماسی آموزشی تلقی کرد. مهمترین و فاخرترین پیامها اگر به واسطه فقدان ابزار زبان و در تعامل موثر با دیگر ملتهای دنیا به آنها انتقال نیابد، به مثابه یک ظرفیت بالقوه باقی خواهد ماند. در دیپلماسی آموزشی، به ویژه در انتقال مضامین و مصادیق آن با ابزار زبان، ما به دنبال تبدیل ظرفیتهای بالقوه به ظرفیتهای بالفعل هستیم.