در شرایطی که اقتصاد ایران بیش از هر زمان دیگری نیازمند عقلانیت در سیاستگذاری، تقویت پیشرانهای تولید، ارتقا اشتغال و حفظ محیطزیست است، یکی از مهمترین واحدهای صنعتی کشور، یعنی شرکت فولاد خوزستان، با چالشی پیچیده، ناعادلانه و چندبُعدی دستوپنجه نرم میکند. چالشی که در ظاهر با عنوان قطعی برق و تنگنای انرژی شناخته میشود، اما در بنیان خود، بازتاب نگاه تقلیلگرایانهای است که بهجای درک جایگاه راهبردی این شرکت در معماری صنعتی و ژئوپلیتیکی ایران، آن را صرفاً یک «مصرفکننده انرژی» میبیند؛ نه «محرک …