شاید مهمترین میراث بهرام بیضایی، یادآوری این حقیقت باشد که هویت، امری پویا و زنده است؛ چیزی که باید مدام بازخوانی و بازسازی شود. او با هنر خود، پلی میان گذشته و حال ساخت. در جهانی که شتاب، فراموشی را به فضیلت بدل کرده، بیضایی ایستاد و به ما آموخت که بدون تاریخ و هویت تاریخی، آیندهای در کار نیست.