سینمای کودک، نه حاشیه فرهنگ، که متن آینده ایران است. کشوری که رؤیای کودکانش را جدی نگیرد، دیر یا زود در واقعیت نسلهای بعدی خود شکست میخورد. در دهههای گذشته، سینمای کودک ایران بخشی از حافظه جمعی ما را ساخته اما امروز، به حاشیه رانده شده است؛ نه از آن جهت که استعداد وجود ندارد، بلکه چون نگاه فرهنگی به کودک در ساختار تصمیمگیری فرهنگی تضعیف شده است.