یکی از مهمترین انگیزههای ملت ایران در حرکت به سوی انقلاب و سرنگونی حکومت پهلوی، نادیده گرفتهشدن جایگاه و نقش مردم در عرصه سیاست و حکمرانی بود. در رژیم پهلوی، مردم هیچگونه امکان و اختیاری برای تأثیرگذاری در مدیریت کشور نداشتند و آرای آنان در تصمیمگیریهای کلان کاملاً به حاشیه رانده شده بود.