گروه فرهنگ و هنر – «قاچاق فیلم» اتفاق تازهای در سینمای ایران نیست. هنوز شاید به یاد بسیاری باشد که هنرمندان برای مبارزه با این پدیده نامبارک دست به دست هم دادند و دست به فرهنگسازی زدند و صحبتهایشان در مذمت این پدیده در چند دقیقه نخست فیلمهایی که به صورت قانونی روی سیدیها و دیویدیها به فروش میرفت پخش میشد، همان زمانی که در کمتر از چند روز پس از آغاز اکران فیلمها در سینما، نسخه قاچاقشان کنار خیابانها به فروش میرسید. حالا اما شکل قاچاق تغییر کرده و گوشه خیابان جایش را به سایتهای اینترنتی داده است. اما چرا با وجود سالها تلاش همچنان فیلمهای سینمایی قاچاق میشوند؟قاچاق فیلم این روزها یکی از اصلیترین معضلات سینماگران است و بهخصوص با بحث اکران آنلاین این عمل مجرمانه بیش از گذشته خود را نشان میدهد. آثار سینمایی که به شکل آنلاین اکران شدند به دلیل فراهم نبودن زیرساختهای مناسب بلافاصله و کمتر از چند ساعت نسخه قاچاق شدهشان در خروجی کانالها، صفحات و سایتهای ایرانی و خارجی قرار گرفته و همین عامل نیز موجب متضرر شدن سازندگان آثار میشود. اما تنها فیلمهایی که اکران آنلاین میشوند در معرض قاچاق نیستند. حتی فیلمهای اندکی هم که هنوز اکران در سینما را ترجیح میدهند گرفتار این پدیده شوم میشوند. این اتفاق در خارج از ایران نیز امر مرسومی است با این تفاوت که به دلیل رعایت کپیرایت مجازات سنگینی در انتظار متخلفان است و به همین دلیل قاچاق و سرقت فیلمهای سینمایی به کمترین میزان ممکن رخ میدهد. روز گذشته خبر انتشار قاچاق نسخه باکیفیت فیلم سینمایی «دیدن این فیلم جرم است» تنها سه روز پس از آغاز اکران رسمی در سینماهای برخی استانها، در فضای مجازی منتشر شد! فیلم سینمایی «دیدن این فیلم جرم است» به کارگردانی رضا زهتابچیان و تهیهکنندگی محمدرضا شفاه که در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد و به عنوان یک فیلم سیاسی با واکنشهای مختلفی رو به رو شد، پس از دو سال بلاتکلیفی، از صبح روز چهارشنبه، ۱۷ دی ماه، در برخی استانهای کشور روی پرده رفت و قرار بود همزمان با اعلام ستاد کرونا و پس از بازگشایی سینماهای تهران، در پایتخت نیز بهعنوان فیلم جدید وارد چرخه رسمی اکران شود.اکران این فیلم در حالی است که پیش از این به دلیل انتقادات صریح آن به دولت و برخی چهرههای سیاسی، پروانه