رمزگشایی از سکوت مرکز فرماندهی جریان اصولگرا

سازوکار انتخاباتی اصولگرایان که توانست در سایه مشارکت پایین اکثریت صندلی های سبز بهارستان را فتح کند، برای انتخابات ۱۴۰۰ برنامه ای دارد یا عمر شورای ائتلاف به پایان رسیده است؟می گفتند آمده ایم که بمانیم. همیشه این را می گفتند اما اتفاق ثابت و تکرار شدنی آن بود که نزدیک هر انتخابات ساز و کار جدیدی طراحی کنند. در میان همه ساز و کارها به نظر می‫رسید جمنا ماندنی‫تر باشد، همان سازوکاری که در قالب آن اصولگرایان یکجا گرد هم جمع شدند و درباره اینکه چه کسی کاندیدای ریاست جمهوری آنان در ۹۶ باشد رایزنی می‫کردند، حاصل جمع گردهمایی هایشان هم بعد از عبور از فراز و نشیب‫ها و اما و اگرهای فراوان، ۱۶ میلیون رای بود.با آنکه شکست خوردند اما چنین ساز و کاری بیش از دیگر ساز و کارها برایشان آورده داشت.خودشان می دانستند و از همین جهت عده‫ای دنبال حفظ این ساز و کار برای آینده بودند.با این حال اتفاقی که قبلا دراردوگاه جناح راست می‫افتاد دوباره تکرار شد. نزدیک انتخابات مجلس یازدهم اصولگرایان دوباره از یک ساز و کار جدید شورای ائتلاف نیروهای انقلاب، رونمایی کردند که چیزی شبیه به شورای عالی سیاستگذاری اصلاح طلبان در جناح مقابل بود. اما ماندنی یا مقطعی بودن آن هنوز مشخص نیست.با وجود شباهت شورای ائتلاف به مرکز فرماندهی اردوگاه رقیب، این شورا سعی دارد خود را متفاوت از اصلاح طلبان نشان دهد و بگوید قرار نیست بعد از انتخابات کارمان تمام شود، ما برعکس امیدی ها نمایندگان را به حال خود رها نمی کنیم بلکه ارتباط خود را با نمایندگان‫مان حفظ می‫کنیم. این شورا پالس هایی هم برای انتخابات ۱۴۰۰ می فرستاد که گویی قرار است برای اولین بار یک شورا در دو انتخابات حضور داشته باشد.وقتی شورای ائتلاف مجبور به سهم‫دهی شدالبته مرکز فرماندهی جناح راست از زاویه دیگری هم با سازوکارهای پیشین، متفاوت بود. اول آنکه «جمنا» در انتخابات ریاست جمهوری که رقیب به طور جدی برای فتح سنگر سوم خود آماده شده بود به اجماع رسید. درثانی برای اجماع در جمنا ظاهر دموکراتیکی طراحی شده بود و با وجود آنکه طیف جبهه پایداری در جمنا هم برای خود نقش اصلی قائل بود اما دیگر اصولگرایان با رای گیری به کاندیدای واحد یا همان پنج کاندیدای اولیه رسیدند. اما «شاجا» این بار در حالی تشکیل شده بود که اردوگاه رقیب در انتخابات ۹۸ تکه تکه و چند پاره شده بود. اصلاح طل