دانشمندان دانشگاه استنفورد اخیرا سراغ بررسی این موضوع رفتهاند که چرا موشهای آزمایشگاهی یکسان که از یک دیانای پرورش یافته و در شرایط یکسان بزرگ شدهاند، روند پیر شدن متفاوتی دارند. برخی از این موشها که از نظر ژنتیکی غیرقابل تمایز بودند، در آزمایشهای شناختی موفق بودند و میتوانستند همچنان با سرعت روی چرخهای دویدن حرکت کنند. در حالی که برخی دیگر حتی فراموش میکردند کارهای ساده را انجام دهند و بهسختی از جایی به جای دیگر میرفتند.