گروه جامعه: 30 دی ماه 95 ساختمانی در ضلع شمال شرقی چهارراه استانبول تهران فرو ریخت، ساختمانی که خود بخشی از هویت تاریخ معاصر تهران بود. 2 سال و 7 ماه از آن زمان میگذرد. بحثهای بسیاری درباره سرنوشت زمین و ساختمان نیمه سوختهاش در محافل علمی و حتی مدیریتی شهر مطرح شده. عدهای که مدافع هویت تاریخی شهر هستند، معتقدند نباید ساختمان جدیدی بنا شود. عدهای خواهان بازسازی آنند. برخی میگویند باید به طور کامل تخریب شود و بنای مدرنتر و مستحکمتری به جای قبلی ساخته شود. برخی دیگر پیشنهاد استفاده مجدد در همان مغازههای باقی مانده که نظام مهندسی میگفت استحکام کامل را برای استفاده مجدد دارد، دادند و مالک که انگار از سر تمایل بر تخریب تاکید داشت، از بیتابی بنای باقی مانده از «پلاسکو» سخن گفت؛ سخنی که بالاخره توانست مدیران شهری را متقاعد کند و مهر ساخت بنای جدید را پای طرح جدید ساختمان پلاسکو بزند. از آن زمان کار سازمان میراث فرهنگی که حالا قرار است به وزارتخانه تبدیل شود، سختتر شد چراکه باید از 7 اثر تاریخی در برابر پلاسکوی جدیدی که فکر بلند پروازی در سر داشت بگیرد. حالا در آخرین خبر سازمان میراث فرهنگی قوانین و ضوابطی را به استانداری ابلاغ کرده که هرگونه دستدرازی به این آثار را ممنوع میکند.فروردین 96 بود که پس از یک بحث و جدل فراوان بین سازمان میراث فرهنگی و تصمیمگیرندگان سرنوشت پلاسکو برای ساخت دوباره ساختمان جدید در همان ارتفاع باقی مانده از بنای پلاسکو، اصغر سلیمی نماینده مردم سمیرم در مجلس شورای اسلامی از برنامه بنیاد مستضعفان برای احداث ساختمان جدید پلاسکو پس از اخذ پروانه ساخت در مدت 2 سال و در مساحت 32 هزار مترمربع با 12 طبقه شامل هفت طبقه تجاری و پنج طبقه پارکینگ خبر داد. در همین زمانها بود که مالک پلاسکو برای نخستین بار فکرش را با تهیه طرحی که مبنای آن تخریب باقیماندههای پلاسکو بود آغاز کرد و به دنبال آن حتی در رسانه ملی هم اعلام شد قرار است جای پلاسکو را ساختمانی بلندتر بگیرد؛ ساختمانی تجاری با ارتفاعی بیش از ۱۳ طبقه و البته با اعلام ناایمن بودن باقیماندههای «پلاسکو.» حرکت بعدی مالک، آغاز حرکت لودرها به صورت شبانه در پارکینگ معروف به «اکبر» متعلق به خاندان سردار «معتمد» بود؛ محوطهای که به دلیل داشتن یکی دو بنای تاریخی ارزشمند با مخالفت میراث فرهنگی رو