عقلانیت نان می‌شود

طی چند روز گذشته همایشی با عنوان «وین نان نمی‌شود» برگزار شد که در تصاویر شعارهایی نوشته شده بود از جمله اینکه نان در داخل و ما گرد وین می‌گردیم. به نظر می‌رسد این طیف از دلواپسان معتقدند در شرایط تحریم هم می‌توان اقتصادی پویا داشت و مردم از کمترین مشکلات معیشتی رنج ببرند. اما همواره سوال اینجاست که این طیف چه راهکار عملی تا کنون در مقابله با تحریم‌ها ارائه کرده‌اند؟ بیش از دو سال از عمر مجلس یازدهم می‌گذرد، مجلسی انقلابی که معتقد است معیشت مردم گروگان برجام و مذاکرات شده است اما طی این دو سال هنوز یک مانیفست مشخص برای رهایی اقتصاد از این وضعیت ارائه نشده است. هیچ طرحی به تصویب نرسیده که بتوان دلخوش بود گره ای از معیشت مردم را باز خواهد کرد. تردیدی نیست که دولت به خصوص در دوره دوازدهم از ضعف‌های آشکار و فراوانی در اداره امور اجرایی برخوردار است و بخشی از وضعیت موجود به خاطر عملکرد غیر قابل دفاع دولتی هاست اما مگر می شود چشم‌ها را به واقعیت بست که تحریم ها چه خسارتی به اقتصاد و معیشت مردم زده است. اگر مذاکرات با غرب و رفع تحریم‌ها در اقتصاد بی‌اثر است چرا تا کنون کشورهای دوست و مخالف تحریم هم نتوانستند در نقل و انتقالات مالی و صادرات نفت و سایر اقلام به کشور ما کمکی کنند؟ مگر نه اینکه روسیه و چین نیز مبادلات مالی را منوط به عضویت ایران در fatf کرده اند. مگر نه اینکه کشوری را نمی توان در دنیا سراغ گرفت که بدون ارتباط با سایر کشورها نتوانسته به رشد اقتصادی دست پیدا کند. مگر می شود همه چیز را در داخل تولید کرد و بدون هیچ وابستگی به حیات اقتصادی ادامه داد؟ دوستان برگزار کننده همایش کاش برای یک بار هم که شده راهکارهای عملیاتی خود برای برون رفت از وضعیت فعلی را با وجود تحریم ها و بدون نیاز به مذاکره توضیح دهند تا شاید دولت بعدی نیازی نباشد که تحریم ها را رفع کند. به نظر می‌رسد راه و رسم مغالطه و بازی با شعارهای دهان پرکن هنوز در این کشور خریدارانی دارد که همچنان پای استدلال و منطق لنگ می زند. در حالی که آنچه باید برای نجات اقتصاد گرد آن گشت واقع بینی و علم است که به ما می گوید اقتصاد در هر کشوری نمی تواند در محدوده بسته خود به حیات ادامه دهد و نیاز است که در تبادل مستمر تجاری و مالی با سایر کشورهای جهان قرار گیرد. اینکه تحریم‌های غرب ظالمانه و بدون وجاهت حقوقی محکمی است در