تعامل یا تعارض با جامعه بین‌المللی؟

ترمیم روابط ایران و آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای، اقدامی هوشمندانه برای کاستن از شدت فشار امریکا علیه برجام است. این اقدام که با وساطت تروئیکای اروپایی، روسیه و چین صورت گرفت، تاثیر‌مستقیم بر نتیجه تلاش‌واشنگتن در فعال‌سازی سیستم ماشه و بازگشت تحریم‌های بین‌المللی علیه ایران خواهد گذاشت.ائتلاف ایجاد شده میان اعضای اصلی دو بلوک غربی و شرقی شورای امنیت سازمان ملل متحد علیه یکجانبه‌گرایی امریکا، اتفاقی کم‌سابقه در تاریخ این سازمان محسوب می‌شود. این وضع برای ایران یک فرصت تلقی می‌شود تا با بهره‌گیری از آن، خطر بازگشت تحریم‌های بین‌المللی را از خود دور کند. از این‌رو بیانیه مشترک ایران و آژانس بین المللی انرژی هسته‌ای که در پی سفر دو روزه «رافائل‌گروسی» به تهران منتشر و در آن بر همکاری دو طرف برای راستی‌آزمایی از فعالیت‌های هسته‌ای ایران تاکید شد، امکان تحرک مخالفان سیاست یکجانبه‌گرای امریکا را فراهم کرده است. درواقع پرونده اختلافات ایران و آمریکا بستر‌ساز دو اتفاق کم بدیل در جامعه بین‌المللی شده است؛‌ نخست، شکل‌گیری اراده اروپا برای دفاع از اعتبار استقلال خود مقابل آمریکا. دوم؛ هم‌گرایی اروپائیان با روسیه و چین به عنوان دو قدرت شرقی که همواره در بلوک رقیب غرب قرار داشته و دارند. تاکید دولت ترامپ در اولویت دادن به اهداف سیاست خارجی خود فارغ از ملاحظات دیگر متحدان اروپایی ایالات متحده، به ایجاد شکاف در روابط سنتی قدرت‌های غربی انجامیده است. این شکاف علاوه برآنکه می‌تواند سبب پیامدهای بی‌ثبات کننده‌ در جامعه‌جهانی شود، در آینده روابط آمریکا ـ اروپا نیز تاثیرگذار خواهد بود.چین و روسیه از گسل ایجاد شده در روابط قدرت‌های آمریکایی ـ اروپایی برای کاستن از حجم فشارها علیه خود به خوبی بهره‌ گرفته‌اند. برخلاف ماه‌های گذشته، اکنون در اروپا از خطر بروز قدرت هژمونیک چین کمترگفته می‌شود. روسیه به گرم کردن روابطش با اروپائیان و کاستن از تنش‌ها با قدرت‌های غربی به ویژه در ارتباط با اوکراین و روسیه سفید امید بسته است. مهم‌تر اینکه دو قدرت شرقی در بزنگاهی که همه از احتمال شروع دوباره جنگ سرد سخن می‌گفتند، هشیارانه زمین رقابت با غرب را در عرصه اقتصاد محدود کرده و دیپلماسی تعامل را بر جدال‌های لفظی و رجز خوانی‌های مربوط به جنگ سرد گذشته ترجیح داده‌اند. اکنون همه رقیبان قدرت هژمونیک ایالا