یک اقتصاددان و استاد دانشگاه میگوید: اکثر مردم حتی کار کردن را در شان خود نمیدانند و در تلاشند تا از طریق وصل شدن به یک حلقه ارتباطی قوی یکشبه راه صد ساله را طی کنند و بدون کار و زحمت صاحب پول و ثروت شوند؛ این نتیجه تبلیغاتی است که مدتهاست مردم ایران از طریق رسانههای مختلف در معرض آن قرار دارند.محال است روزگار غریبتر از این بوده باشد؛ یک طرف شهر دعوای کارگران و کارفرمایان است بر سر اینکه از سال ۱۴۰۰ چقدر به میتوان به حداقل مزد سه میلیون تومانی موجود اضافه کرد تا زندگی حداقلی یک خانوار تامین شود و در سمت دیگری از شهر برای فروش یک جفت کفش مجلسی مبلغ ۱۴۶ میلیون تومان تعیین کردهاند.به گزارش اقتصاد۲۴، شورای عالی کار بعد از دو ماه و اندی که درخواست اعضای کارگری اش برای تشکیل جلسه اضطراری شورای عالی کار خاک خورد، تازه اولین جلسه کارگروه مزدش را هفته گذشته برگزار کرد؛ آن هم نه برای ترمیم قدرت از دست رفته خرید خانوادههای مزدبگیر در ماههای باقیمانده از سال جاری، بلکه برای رسیدن به برآوردی حداقلی از هزینههای زندگی در حساب و کتاب حداقل مزد سال آینده.مقارن این جلسه، اما اتفاقی دیگر به صورتی کاملا عادی درحال افتادن است که هیچ تناسبی با چانهزنی بر سر نحوه افزایش مزد و ترمیم قدرت خرید خانوادههای مزدبگیر ندارد؛ فروشگاهی اینترنتی که در بازارهای مختلف نمونه مشابه کم ندارد، دست به عرضه طیف متنوعی از کالاهای وارداتی زده است که وجه مشترک همه اقلامش بیش از حد گران بودن است؛ گل سرسبد این گرانی هم کفش لاکچری زنانهای است که هر جفت آن بیش از قیمت تعیین شده برای یک دستگاه خودروی پراید یا ساینا ارزش دارد.برای مردمی که خاستگاه اقتصادی اغلبشان جایی در محدوده میانه به پایین است؛ این تعارض بیش از هر زمان دیگری یادآور مثل دیدن دم خروس و باور کردن قسم جلاله حضرت عباس است. بالاخره اقتصاد ایران یا آهی در بساط ندارد که بتواند دستمزد مزدبگیرانش را به صورتی واقعی افزایش دهد یا اینکه به قدر کافی دارد، ولی از این همه برخورداری سهمی برای کارگران درنظر گرفته نشده است.شکاف درآمدی بیش از هر زمان دیگری کتمان نشدنی استزهرا کریمی موغاری، اقتصاددان و عضو هیئت علمی دانشگاه مازندران درباره این تعارض میگوید: شکاف درآمدی بیش از هر زمان دیگری کتمان نشدنی است؛ نابرابری توزیع درآمد بیشتر یک مسئله اجتماعی