زبان بدن و کرونا

طاهر جمشیدزاده- آنچه که بنا به باور و اعتقاد روان‌شناسان شهیر دنیا نظیر فروید و یونگ حائز اهمیت است این است که زبان بدن(Body Language) با انحراف از حقیقت ارتباط دارد. عالی‌ترین تجربیات و دستاوردهای انسان حاصل توانایی او در پرداختن به اندیشه‌های پیچیده، تبادل اندیشه و عمل کردن بر اساس اندیشه است. اندیشیدن شامل بازه و گسترده وسیعی از فعالیت‌های ذهنی ماست. در همه موارد زیر به نوعی سرگرم اندیشیدن هستیم؛ هنگام تلاش برای حل مسئله‌ای که در کلاس درس داده شده، غوطه خوردن در خیال‌بافی پیش از شروع درس، تنظیم برنامه تعطیلات، مواجهه با ویروس کرونا، نامه نوشتن، نگرانی درباره مشکل روابط با فرد دیگری یا تصمیم‌گیری در خصوص چیزهایی که باید از مغازه و سوپرمارکت خرید. زبان وسیله اساسی تبادل اندیشه‌هاست و علاوه بر آن، وسیله‌ای است همگانی و جهانی. همه جوامع بشری برای خود زبانی دارند و هر کس از سطح هوش عادی و بهنجار برخوردار باشد زبان مادری خود را فرا می‌گیرد و بدون تلاش آن را به کار می‌برد. طبیعی بودن زبان، گاه این فکر را پیش می‌کشد که اصولا زبان نیازی به تبیین خاصی ندارد. چنین تلقی و تصوری نابجاست. بعضی مردم می‌توانند در مواجهه با ویروس کرونا مانند ویروس آنفلوآنزا برخورد و عمل کنند و بعضی‌ها نه، بعضی افراد می‌توانند نوشته‌ها را بخوانند و بعضی نمی‌توانند؛ بعضی ریاضیات می‌دانند و بعضی نمی‌دانند. بعضی می‌توانند شطرنج بازی کنند و بعضی نه. با این حال اساسا هر آدمی می‌تواند نظام زبان‌شناختی بسیار پیچیده‌ای را فرا گرفته و به کار ببرد. چرایی این پدیده یکی از رازهای سکرت و معماهای بنیادی در روان‌شناسی انسان است. در این راستا استفاده صحیح از زبان بدن که از آیتم‌های اصلی زبان بشر است ناشی از هوش و نبوغ سرشار آدمی در سیاره آبی است. به غیر از خلافکاران حرفه‌ای که می‌توانند آزمون‌های مربوط به دروغ‌سنجی را فریب دهند، نویسنده این نوشتار بر این باور است و فکر می‌کند که بیشتر مردم دوست دارند کار درست را انجام دهند. بنابراین افرادی که دروغ می‌گویند، طبیعتا یک فشار فیزیکی را تجربه می‌کنند. بین کلماتی که بیان کرده و بر زبان جاری و ساری می‌کنیم و پیامی که بدن ما منتقل می‌کند هماهنگی و دیسیپلین دقیقی وجود دارد. در مواجهه با بیماری و ویروس منحوس و چموش کرونا متاسفانه این طرز تلقی و دیدگاه وجود دارد و افراد از