مشکل اصلی توافق صلح آذربایجان و ارمنستان چیست؟

مایکل روبین، محقق و پژوشگر در اندیشکده آمریکن اینترپرایز در مقاله‌ای برای اندیشکده نشنال اینترست، انعقاد توافق آتش بس میان آذربایجان و ارمنستان را سرآغاز فصل جدیدی از تنش‌ها میان دو کشور در آینده نزدیک توصیف کرده است. وی در این رابطه می‌نویسد:نیکول پاشینیان نخست وزیر ارمنستان، به تازگی از طریق یک پیام در فیس بوک اعلام کرد که وی توافق صلح و آتش‌بس با آذربایجان که با حمایت روسیه و ترکیه ارائه شده را پذیرفته است. توافقی که به جنگ ۴۵ روزه این کشور با آذربایجان خاتمه می‌دهد. به دنبال انتشار این پیام، سیلی از ارمنی‌های خشمگین به خیابان‌های ایروان ریختند و به این تصمیم، شدیدا اعتراض کردند. برخی از معترضان به زور وارد ساختمان پارلمان ارمنستان شدند و گروهی دیگر، رئیس پارلمان این کشور را در برابر همسر و فرزندانش مورد ضرب و شتم قرار دادند. جمعیت قاتبل توجهی از مردم ارمنستان خواستار برکناری پاشینیان شده‫اند. فردی که در سال ۲۰۱۸ و از طریق یک انقلاب دموکراتیک سرکار آمد.به گزارش فرارو، خشم عمومی در ارمنستان کاملا قابل درک است. برای ارمنستان، توافق صلح با آذربایجان، یک فاجعه تمام عیار است. بر اساس این توافق، ارمنستان بخش‌های زیادی از جنوب قره باغ و مناطق راهبردی اطراف آن را از دست می‌دهد. این جنگ موجب شد تا موقعیت «الهام علی اف» به عنوان رئیس جمهوری آذربایجان، بیش از پیش تقویت و موقعیت وی نزد افکار عمومی نیز تا حد زیادی بهبود یابد. رئیس جمهوری آذربایجان حتی گفته است که هیچ ضمانتی نیست که دولت خودمختار قره باغ همچنان به حیات خود ادامه دهد.توافق صلح جاری میان آذربایجان و ارمنستان که با میانجی‫گری ولادیمیر پوتین رئیس فدراسیون روسیه و رجب طیب اردوغان رئیس جمهوری ترکیه منعقد شده، نه تنها خواستار استقرار نظامیان روسی و ترکیه‌ای در مجاورت خطوط کنترل می‌شود بلکه، یک خط حمل و نقل زمینی میان آذربایجان و نخجوان را نیز تضمین می‌کند. بندی که ظاهرا با اصرار الهام عیلف، به توافق آتش بس میان آذربایجان و ارمنستان اضافه شده است.تمامی این گزاره‌ها در نوع خود چالش برانگیز هستند. اینکه اجازه داده شود که نظامیان ترکیه‌ای در خاک ارمنستان و مناطق ارمنی نشین قره باغ مستقر شوند، در نوع خود بدترین مساله ممکن است، زیرا از لحاظ تاریخی، جمعیت ارامنه، چالش‌های زیادی با ترکیه داشته و دارند و این دولت را به نسل کش