حذف جنگل از بشقاب غذا

در سال‌های اخیر، نهادهای بین‌المللی مانند سازمان ملل، فائو و بانک جهانی از مواضع محافظه‌کارانه خود در قبال نقش غذای بشر در وضعیت محیط‌زیست و جنگل‌ها کاسته‌اند. شاید دلیل این موضوع را بتوان در وضعیت وخیم محیط‌زیست، بیابانی شدن جهان، به خطر افتادن امنیت غذایی و رشد اقتصادی و البته ناامید شدن از نقش‌آفرینی دولت‌ها جست‌وجو کرد. اکنون سازمان ملل، مردم را به مناسبت روز جهانی بیابان‌زدایی دعوت به صرف غذاهای پایدارتر می‌کند. این تغییر رویه به دنبال آن است که با تغییر شیوه مصرف و تقاضای مردم، فعالیت کسب‌وکارها و در نهایت قوانین کشورها هم مجبور به تغییر شوند. اما غذا چه اثری در بیابان‌زدایی دارد؟ نقش غذا در بیابان‌زدایی را می‌توان از جنبه‌های مختلف دید. آمارها حاکی از آن است که حدود 80 درصد از جنگل‌های جهان برای پرورش دام از بین می‌رود. این مساله در کشوری مانند برزیل که سرزمین اصلی جنگل‌های آمازون است، شدت بیشتری دارد. بنا به آمارهای بانک جهانی، 91 درصد از تخریب جنگل‌های آمازون برای پرورش دام است. سرزمینی که ریه‌های زمین را در خود دارد، اکنون تبدیل به بزرگ‌ترین صادرکننده گوشت شده و گوشت برزیلی را می‌توان در هر نقطه‌ای از جهان مشاهده کرد. علاوه بر محصولات حیوانی، برای تولید برخی محصولات گیاهی مانند پالم، سویا، قهوه و تنباکو هم از جنگل‌های جهان کاسته می‌شود. مشکل دیگری که ریشه آن را می‌توان در بشقاب غذا پیدا کرد، خوراک دام است. دام و طیور امروز (98 درصد آنها)، باید به‌طور متمرکز در دامداری‌ها نگهداری شوند. آنها نه فرصت چریدن در مرتع دارند و نه مرتع کافی برایشان یافت می‌شود. (حدود 72 میلیارد حیوان در سال برای استفاده انسان کشته می‌شود.) به همین دلیل، زمین‌های کشاورزی بیشتری زیر کشت می‌رود تا غذای آنها را تامین کند. سازمان خواروبار و کشاورزی سازمان ملل (فائو) بیان می‌کند که به‌رغم قحطی‌زدگی 800 میلیون نفر در جهان، 50 درصد از غلات تولیدی جهان به مصرف پرورش دام می‌رسد. این رقم برای برخی محصولات کشاورزی مانند سویا، به 70 درصد هم می‌رسد. راهکار واضح است: کاهش محصولات حیوانی و حرکت به سمت غذاه