زندگی در کره شمالی

کره شمالی سال‌هاست برای دیدار جهانگردان خارجی بسته و با محدویت‌های بسیار برای رفت‌وآمد خارجی‌ها امکان بررسی‌های بیشتر از سیستم سیاسی و اجتماعی این کشور را نمی‌دهد. ولی یافته‌های عمومی بر اساس گزارش‌های واقع‌گرایانه دو تصویر را نشان می‌دهد، بهشت بدون آزادی و یا جهنم بدون آزادی. شاید سیستم رهبری و سیاسی کره شمالی برای برخی نمونه‌ای از سیستم موفق رهبری، خودبسندگی، موفقیت‌های نظامی و قبله آمال یک نظام موفق باشد و شاید مدل کره شمالی به عنوان بهترین مدل مقابله با امریکا مطرح باشد. هرچه هست بررسی این سیستم سیاسی و نظامی ضروری است . سیستم کره شمالی نمایانگر دوگانگی و تناقض در شعارها و رفتار سیاسی و اقتصادی است. مانند هر نظام دیکتاتوری این سیستم بر مبنای عطای امتیاز به نخبگان حکومتی بنا شده و مردم در این نظام پیچ و مهره‌های ماشین سیاسی حزبی هستند. رابطه نخبگان با رهبری، رابطه‌ای متقابل است. حزب تصویری فرا انسانی از رهبر کره ایجاد می‌کند. رهبر کره شمالی جوهر نظام سیاسی است. نخبگان نظام وظیفه انتقال این تصویر را به مردم دارند. فاصله عمیقی بین زندگی نخبگان با مردم عادی وجود دارد. نخبگان؛ مقام‌های ارتش، حزب و یا تجاری هستند که ارتباطات خاصی با حکومت دارند. بسیاری از نخبگان در پیونگ یانگ زندگی می‌کنند. ولی فقر بسیار گسترده است. فقرا در پایتخت کره شمالی و سایر مناطق در اکثریت کامل به سر می‌برند. روستاییان بدون مجور حق مسافرت به شهرها را ندارند و ساکنان شهرهای دیگر نیز بدون مجوز حق مسافرت به پیونگ‌یانگ را ندارند. حزب وارد زندگی فردی هر شهروند کره شمالی شده است. این سیستم نحوه معاشرت و فکر مردم را کنترل می‌کند. هر گونه ارتباط بین مردم و به ویژه هر گونه اجتماعات کوچک یا بزرگ دقیقا زیر نظر حزب و پلیس مخفی قرار دارد.