کارزار کاندیداهای اختصاصی

از «احتمالا نمی‌آییم» تا «با کاندیدای اختصاصی می‌آییم» تفاوت کمی نیست و اگر نگوییم فاصله این دو گزاره، فاصله زمین است تا آسمان، باید اعتراف کنیم که این دو را به هیچ عنوان نمی‌توان به عنوان دو گزاره توصیفی از نحوه ورود یک جریان سیاسی به یک انتخابات تلقی کرد. حالا اما تنها چندماه پس از آنکه «احتمالا نمی‌آییم» و به تعبیر دقیق‌تر «اگر بنابه تکرار تجربه انتخابات مجلس یازدهم باشد» و «اگر شورای نگهبان در انتخابات 1400 نیز همچون آن‌چه اسفندماه 98 شاهد بودیم، عملا تمامی چهره‌های شاخص اصلاح‌طلب را ردصلاحیت کند»، عملاً «نمی‌توانیم بیاییم» و «ورودمان به انتخابات خواه‌ناخواه منتفی است»، اهم مواضعی بود که از طیف‌ها و احزاب مختلف اصلاح‌طلب به عنوان رویکرد این جریان سیاسی به انتخابات ریاست‌جمهوری سیزدهم شنیده می‌شد، حالا به‌ویژه طی هفته‌ای که گذشت، هر روز خبری از اینکه «می‌آییم» و «با کاندیدای اختصاصی هم می‌آییم»، به ندای پرتکراری تبدیل شده که از تریبون این حزب و آن تشکل اصلاح‌طلب رسانه‌ای می‌شود.  کارگزاران سازندگی البته به‌نحوی از همان ابتدای مسیر چندین و چندماهه انتخابات 1400، از «آمدن به عرصه» می‌گفت و کمتر کارگزارانی بود که دست‌کم صاف و پوست‌کنده بگوید «بعید است وارد انتخابات شویم.» هرچه باشد، این تشکل سیاسی به عنوان حزبی اصلاح‌طلب اما برآمده از دولت میانه‌روی آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی، همواره به عنوان بال راست جناح چپ شناخته شده و به‌خصوص در مباحث اقتصادی دیدگاه‌های مبتنی بر بازار آزاد و اقتصاد باز و لیبرالیسم اقتصادی را دنبال می‌کند و شاید به‌همین دلیل بیش از دیگر احزاب منتسب به جناح چپ، عملگرا و پراگماتیک وارد میدان سیاست ایرانی شده و می‌شود. مشی و مرامی که اتفاقا همین امروز و درحالی که دیگر شبیه به چندماه قبل، عمده اظهارنظرهای اصلاح‌طلبان در نفی احتمالی حضور در صحنه انتخابات نیست، باز کمی محافظه‌کارتر از دیگر اصلاح‌طلبان، حتی بعضا از احتمال ائتلاف و تکرار را