دانشی مرد خستگی‌ناپذیر

وقتی که حدود سی و پنج سال پیش نخستین‌بار استاد سمیعی‌گیلانی را در یک جشن عروسی دیدم و به راهنمایی میزبان بر سر میز می‌نشستم که ایشان و شادروانان ابوالحسن نجفی و رضا سیدحسینی در کنار او بودند از این دیدار پیش‌بینی نشده با سه تن از ناموران فرهنگ ایرا‌ن‌زمین و مترجمان برگزیده زبان فرانسه شعف و شوقی بی‌اندازه به من دست داد.