کارگزاران و دوگانه اصلاحات - اعتدال

حزب کارگزاران سازندگی از اولین احزاب نزدیک به اصلاح‌طلبان بود که خیلی سریع تکلیف خود را با رقابت سیاسی 1400 مشخص کرد و درحالی که اغلب اصلاح‌طلبان درگیر بحث چگونگی مواجهه با انتخابات 1400 بودند، کارگزارانی‌ها اعلام کردند که حتما در انتخابات سیزدهمین دوره ریاست‌جمهوری حضور فعالی خواهند داشت. از ابتدای پاییز هم کارگزاران اعلام کردند که وارد رایزنی برای تعیین مصداق گزینه احتمالی شده‌اند. کارگزاران برای پیشبرد اهداف انتخاباتی خود کارگروهی تشکیل دادند و بحث‌های انتخابات را به شکل تخصصی در این کارگروه پیگیری کرده و تصمیم گرفتند برنامه‌های انتخاباتی خود را از طریق این کارگروه تدوین کنند؛ برنامه‌ای که البته تاکنون جزییاتی از آن منتشر نشده است.  اما آنگونه که از اظهارات اعضای ارشد کارگزاران برمی‌آید به نظر می‌رسد که این حزب احتمالات مختلف را برای رقابت سیاسی 1400 در نظر گرفته است. آنان می‌گویند در تلاش هستند که از اصلاح‌طلبان حمایت کنند و چهره‌ای را از درون جبهه اصلاحات به عنوان نامزد نهایی معرفی کنند که زمینه اجتماعی و پایگاه مردمی قابل ‌قبولی داشته باشد و البته از سد نظارت استصوابی شورای نگهبان نیز بگذرد. با این حال اما محمد عطریانفر از اعضای شورای مرکزی این تشکل سیاسی از احتمال تکرار راهبرد سال 92 اصلاح‌طلبان نیز سخن گفته است. اشاره‌ای به تصمیم جریان اصلاحات برای حمایت از حسن روحانی به عنوان سیاستمداری میانه‌رو- نه اصلاح‌طلب- ولی با روحیات و به تعبیر دقیق‌تر شعارهای مصلحانه! پس جریان اصلاحات تصمیم گرفت برای توفیق در انتخابات ریاست‌جمهوری یازدهم از محمدرضا عارف که عملا تنها اصلاح‌طلب تایید صلاحیت شده آن انتخابات بود، عبور کند و تنها با یک کاندیدای میانه‌رو-که حسن روحانی بود- به نبرد با رقبای اصولگرا برود. اصلاح‌طلبان هم آن انتخابات و هم انتخابات 4 سال بعد را با همین راهبرد بردند اما تجربه ناکامی پس از انتخابات به‌ ویژه از 96 به این‌ سو، آنها را به این نتیجه رساند که دیگر از «ائتلاف با رقیب میانه‌رو» حرفی نزنند. این‌چنین است که اشاره عطریانفر می‌تواند نشان‌دهنده آن باشد که دست‌کم طیفی از کارگزارانی‌ها در