آرامش پرندگان

 از پشت شیشه پنجره میچ (رد تیلور) را می‌بینیم که پنجره‌ها را میخکوب می‌کند تا پرندگان نتوانند از آنها بگذرند و داخل شوند. پرندگانی که وقتی به خلیج نگاه می‌کند همه جا هستند. بودنی که دیگر زیبایی و آرامش را به چشم آدم‌ها نمی‌آورد. شهر را هم به تصرف خود درآورده‌اند و هر کس بیرون از خانه بوده را کشته‌اند. میچ چکش به دست مشغول تخته‌کوبی اطراف خانه می‌شود و.... حال و روز شخصیت‌های فیلم پرندگان بی شباهت به شرایط امروز ما نیست. تنها تفاوتش در این است که عوامل تهدید کننده آن فیلم پرندگانی است که به چشم می‌آیند اما ویروس تهدیدکننده است. اینکه کدامش مخوف‌تر است بسته به این است که از چه زاویه‌ای نگاهش کنیم. برای هر دو نوعش می‌توان دلایلی پیدا کرد. دلایلی که بعضی وقت‌ها می‌تواند با توجه به سلیقه و نگاه آدم‌ها متفاوت باشد. هیچ اتفاقی نیست که وقتی پای تحلیل انسانی به میان می‌آید جواب یکسانی داشته باشد. در فیلم پرندگان هم هجوم پرنده‌ها یا بهتر بگویم وحشی و تهدید شدن‌شان پیش آدم‌های درگیر دلایل همانندی ندارد. از پیر‌زن سنتی فیلم گرفته تا کافه‌نشینان یکی از صحنه‌های فیلم هر کدام جواب خود را دارند. اما در نهایت مشخص نمی‌شود پرندگان چرا به جان آرامش زندگی انسان‌ها افتاده‌اند. سوالی که کتی (تی‌پی‌ هدرن) از میچ می‌پرسد ومیچ جوابش را نمی‌داند. آلفرد هیچکاک فیلم پرندگان را بیش ازشصت و هفت سال پیش بر اساس داستانی از دافنه دو موریه ساخته است. فیلم در نگاه اول شباهتی به سایر آثار استاد بزرگ سینما ندارد. در آن از تهدیدهای انسانی خبری نیست. به تعبیردرست رابین وود  تجسم عینی هر آن چیز غیر ارادی و غیر قابل پیش‌بینی است که زندگی و مناسبات بشری را مخاطره‌آمیز می‌کند. یادآور آن شکنندگی و بی‌ثباتی است که نمی‌توان از آن غفلت ورزید و نادیده‌اش گرفت. این گفته رابین وود تاییدکننده شباهت موقعیت ایجاد شده برای آدم‌های پرندگان برای زندگان سال‌هایی است که کووید 19 در آن جولان می‌دهد. فقط امیدوارم پایان این ماجرا مثل سرانجام فیلم پرندگان هرچه زودتر فرا برسد. منظورم صحنه‌ای است که میچ و کتی و ب