تکنولوژی دیجیتال موضوع یا ابزار در موزه

امروزه تکنولوژی دیجیتال به عنوان یک ابزار و امکان جذاب جهت نمایش بسیاری از ایده‌ها و داده‌های پژوهشی مورد استفاده قرار می‌گیرد. موزه‌ها به دلایل گوناگون که تاکید بر نوعی روایت خاص یا عدم وجود شیء مرتبط به موضوع از مهم‌ترین آنهاست، تصمیم به اجرای گونه‌های مختلفی از تکنولوژی دیجیتال می‌گیرند. پهنه‌های وسیعی از صفحات نمایشی یا پروژکتورهای غول‌آسا که تصاویری را تکرار می‌کنند بخش مهمی از ساختار روایی موزه‌ها را شکل می‌دهند. بعضا در بازدید از این‌گونه نمایشگاه‌ها نحوه ارایه و میزان تاثیر‌گذاری این شیوه در مقایسه با روش‌های ساده‌تر، تامل‌بر‌انگیز است. سوال بنیادی این است که اگر همان تصویر در قابی ساده و با ابعاد کوچک‌تر نمایش داده می‌شد، آیا به همان میزان اثرگذار می‌بود؟ به نظر می‌رسد تکنولوژی دیجیتال در نمایش از محتوا پیشی می‌گیرد و صفحات نورانی با ابعاد و رنگ‌های خیره‌کننده بازدید‌کننده را مسحور می‌کند. این‌چنین حقانیت موزه در نمایش بی‌طرفانه موضوعات به چالش کشیده می‌شود، چراکه ماهیت جذاب انواع تکنولوژی دیجیتال آکسان شدیدی در سیر روایت یک داستان است و موزه تعمدا در بخش‌هایی آن را ایجاد می‌کند. از طرفی دیگر تکنولوژی دیجیتال به عنوان شاخه‌ای از هنر معاصر موضوع چندین موزه در سراسر جهان است. هنر دیجیتال از 1970 به این سو تحت عنوان میکس مدیا و در دسته کلی‌تر، رسانه‌های جدید هنر، عرصه‌ای جدید برای هنرمندان در محیط کامپیوتری شد که خود به انواع شاخه‌های صوتی و تصویری منشعب می‌شود.موزه هنر دیجیتال برای نخستین‌بار در توکیو، در سال 2018 در مجموعه ساختمانی موری، در فضای وسیع 639107 فوت مربعی واقع در منطقه اودیبای توکیو، با 520 رایانه، 470 پروژکتور و حدود 50 نصب دیجیتالی، حالتی شبیه به خواب را ایجاد کرده که در راهروها حرکت می‌کنند، درحالی که با سایر کارها فیوز می‌شوند به حرکت بازدید‌کنندگان پاسخ می‌دهند. این پروژه توسط تیم لب و پشتیبانی شرکت اپسون اجرا شود. در این موزه، هنر دیجیتال رسما به عنوان گونه‌ای مستقل از هنر، موضوع موزه قرار گرفته است. تصاویر دیجیتال به ب