اقتصاد سینما در تیررس امپراتوری بازیگران

در شرایطی که سینمای ایران با مشکلات عدیده‌ای دست ‌و پنجه نرم می‌کند آیا رواست فیلم‌ها با هزینه‌های میلیاردی و با دستمزدهای نجومی بعضی بازیگران ساخته شوند؟ آیا درست است که در شرایط کرونایی با انبوه مشکلات اقتصادی یک تعداد فیلم‌های سینمایی ساخته شوند که هیچ امیدی به بازگشت سرمایه آنها نیست؟ آیا می‌توان با درنظر گرفتن شرایط صعب و دشوار فعلی سینما و برای جلوگیری از ورشکستگی و بازگشت سرمایه؛ هزینه تمام شده یک فیلم را کم کرد تا آثار سینمایی به حضور سه یا چهار سوپراستار سینما وابسته نباشد و ضمنا هزینه سرمایه یک فیلم بین چند فیلمساز تقسیم شده و در این مسیر هم فرصت کار برای تعداد بیشتری فیلمساز فراهم شود و هم اینکه ساخت فیلم در سینما ادامه داشته باشد؟