«مِی دِی» در مقام الهام‌بخش شعر و داستان

طبق معمول وقتی سخن از «می دی» (روز اول ماه مه که از 1868 شد روز جهانی کارگر) به میان می‌آید، اولین تصویری که به ذهن می‌رسد، رقصیدن دور یک «میپل» است. تیری که با گل‌های گوناگون آراسته می‌شود و در روز یکم ماه مه در میدان شهر دور آن می‌رقصند. ادبیات اما پیش‌تر از اینها روایتی از این روز و گویا از این جشنواره بهاری به دست داده است. قرن‌ها پیش، بخشی از «رویای شب نیمه تابستان» ویلیام شکسپیر در «می دی» اتفاق افتاد. نمایشنامه‌ای کمیک که حول ازدواج تسوس و هیپولیتا می‌چرخد و حکایت از نوعی جبر و سلطه دارد.امروزه مراسم روز جهانی کارگر در سراسر جهان برگزار می‌شود؛ اما «می دِی» چگونه بر ادبیات تأثیر گذاشت؟ در اول مه 1868 کارگران شیکاگو در میدانی که در حال حاضر با عنوان هِی مارکت (Haymarket) شناخته می‌شود، شورش کردند. سه روز بعد یعنی در چهارم ماه مه همان سال، کارگران در اعتراض به ساعات کاری زیاد تظاهرات کردند تا ساعات کاری‌شان از 14 ساعت به 8 ساعت در روز کاهش یابد. در حین این شورش، بمبی از سوی پلیس به میان جمعیت پرتاب شد و چهار تن از کارگران جان باختند. روز بعد خشونت‌های بعدی در ایالت ویسکانسین اتفاق افتاد که شبه نظامیان ایالتی هفت نفر را کشتند؛ از جمله دو رهگذر بی‌گناه را. در نتیجه بسیاری از ملل در سراسر جهان یک روز کاری هشت ساعته را تصویب وعملی کردند. پس از آتن اول ماه مِه هر سال، روزی که به عنوان روز جهانی کارگر شناخته می‌شود در سراسر دنیا کارگران اعتراض‌های خود را به صحنه عمومی آوردند.