جیب‌های خالی زنان

«شکسپیر نمایشنامه شاه‌لیر را در قرنطینه روزهای طاعون نوشت.» این جمله و این استناد بارها در روزهای قرنطینه خانگی دست به دست می‌شد تا نشان دهد در این ایام خانه‌نشینی فرصت تولید شاهکار فراهم است و اگر خانه‌نشینان اندکی تمرکز کنند، می‌توانند شاهکاری فراتر از تراژدی‌های شاعر انگلیسی تولید کنند. سوالی که در این میان مغفول ماند، این بود که چنین تمرکز و آرامشی برای تولید شاهکار به دست و واسطه چه کسانی برقرار خواهد شد؟ دو ماه از تعطیلی مدارس می‌گذرد، دو ماه است که مهدکودک‌ها درهای خود را بسته‌اند و بدیهی است که مراقبت و نگهداری از این افراد به دوش زنان است. انجام وظایف روزمره خانگی، مراقبت از کودکان و سالمندان عموما کار بدون مزد بر دوش زنان است، تلاشی که فرصتی مغتنم را برای مردان خانه فراهم می‌کند تا شاهکارها یکی پس از دیگری تولید شوند. گرچه نمی‌توان این روایت را به تمام خانواده‌ها تعمیم داد، اما گزارش‌های منتشر شده‌ای در سایر رسانه‌های جهان نیز نشان می‌دهد که تاثیر شیوع کرونا، از دوجنبه خشونت‌های خانگی و اقتصاد بر زنان بیش از مردان بوده است. طبق گزارشی که به تاریخ 18 آوریل در نیویورک‌تایمز منتشر شده است، در ایام کرونا 52 درصد نیروی کار امریکا را زنان تشکیل می‌دهند که بخش عمده آنها، در خدمات اجتماعی (78 درصد) و خدمات بهداشتی و درمانی (77 درصد) شاغل هستند. از طرف دیگر، زهرا کریمی‌موغاری، محقق و مدرس دانشکده علوم اقتصادی دانشگاه مازندران در گفت‌وگو با «اعتماد» تاکید می‌کند که عموما در بیشتر کشورهای دنیا، آسیب‌های اقتصادی بیشتر متوجه زنان است تا مردان، زیرا زنان به سختی استخدام و به سادگی از کار برکنار می‌شوند. او می‌گوید: «عموما در بیشتر کشورهای دنیا، نرخ بیکاری زنان بیشتر از مردان است. در ایران هم نرخ بیکاری زنان بیش از دوبرابر مردان است. در بین فارغ‌التحصیلان دانشگاهی نیز نرخ بیکاری زنان فارغ‌التحصیل بسیار بیشتر از مردان است.»