«عاشیق» و ابریشم

آی محمد یوسفی را پیش از آنکه در کسوت مسوول انجمن موسیقی شهرستان درگز باشم، می‌شناختم اما این مسوولیت من را با او عجین‌تر کرد. در آن دوره به دنبال موسیقی‌های مقامی و عاشیق‌های شمال خراسان در درگز بودم در انجمن به هنر او نزدیک‌تر و بیش از پیش متوجه شدم که سبک نوازندگی‌ آی محمد یوسفی منحصر به فرد است. آی محمد یوسفی یکی از منظومه‌خوان‌های برجسته ترکمن بود. منحصر به فرد بودن کار‌آی محمد بیش از هر چیز به خاطر دوتار ابریشمی بود که با آن می‌نواخت که البته حالا ساز ابریشمی به فراموشی سپرده شده، او شاگرد بخشی اولیا قلی یگانه بود که توانست تمام بخش‌های کار را از این استاد بزرگ یاد بگیرد و درک کند؛ ساز اولیا قلی یگانه هم تار ابریشم بود. در سال‌هایی که من مسوولیت داشتم چندین طرح را مطرح کردم من معتقدم هر کاری باید به اهلش سپرده شود و اگر غیر این باشد به فراموشی سپرده می‌شود؛ همچون همین موسیقی نواحی که کم‌کم پایه‌های آن را داریم از دست می‌دهیم. در آن زمان در حد شهرستان فکر نکردم چون درگز مهد موسیقی است به همین دلیل طرحی پیشنهاد و نوشته شد که برگزاری همایش بخشی شمال خراسان در درگز بود اتفاق نادری که بعد از 50 سال قرار بود بیفتد... با تلاش زیاد و البته مسوولانی که در آن زمان بودند همکاری کردند تا این همایش برگزار شد. از سال 96 به بعد ما هنرمندان برجسته و بنامی را در حوزه موسیقی نواحی از دست دادیم که یکی از آنها آی محمد یوسفی بود یا سهراب محمدی و... خیلی‌ها بودند که از دست رفتند؛ اگر قرار است اتفاقی بیفتد باید هرکس سر پست و مسوولیت خودش با تخصصص مرتبط قرار گیرد. آی محمد اخیرا هم بسیار هم مورد بی‌مهری قرار گرفت و پس از مرگش خیلی‌ها آمدند تصویر و عکس گرفتند و رفتند که دیگر توجه بعد از مرگ سودی ندارد. یکی از ویژگی‌های بارز آی محمد یوسفی مقام و معرفت و اخلاق بود. او با آغوش باز همه را در بر می‌گرفت و می‌پذیرفت و برای آنها ساز می‌زد و منظومه می‌خواند؛ برای استاد کودک و کسی که تازه کار بود و... معنا نداشت او برای همه احترام قائل بود. ایشان علاوه بر اینکه تسلط به موسیقی ترکمن داشت موسیقی کرمانجی و تورکی خراسان را نیز به خوبی می‌شناخت و با چیرگی تمام قطعات و ملودی&zwn