برای اینکه بدانیم در ایران چه خبر است و سیاست و اداره جامعه در چه مسیری حرکت می‌کند، دو مورد از رفتارهای موجود را به عنوان شاهد مثال می‌آورم تا درک بهتری از ماجرا پیدا شود. اولین نمونه، رویت هلال ماه است. البته این مساله برای عموم مردم فقط در ماه رمضان برجسته می‌شود. برای دیدن ماه در سطح رسمی، هنوز متکی به مشاهده چشمی هستند. در بهترین حالت چند تا دوربین هم کار می‌گذارند، تا ماه را ببینند! البته بنده با مشاهده چشمی مردم مخالفتی ندارم کار خوب و حتی سرگرم‌کننده‌ای هم هست، ولی در مقام حکومت این کار پذیرفتنی نیست.