نگرانی از ترکیه

از تاریخ دهم آگوست روابط بین ناتو، اتحادیه اروپا و ترکیه هفته به هفته رو به وخامت گذاشته است، به حدی که افکار عمومی نگران جنگ احتمالی بین آتن و آنکارا در شرق مدیترانه است. در واقع یونان در تاریخ 12 سپتامبر اعلام کرد به منظور تجهیز و مدرن‌سازی نیروی هوایی خود قصد خرید 18 فروند رافال (هواپیمای جنگی چند منظوره فرانسوی) و تسلیحات آن از فرانسه را دارد که یک مزیت آشکار نسبت به نیروی هواپیمایی تضعیف شده ترکیه با تجهیزات فرسوده به ویژه به واسطه پاکسازی‌های پس از کودتای نافرجام 2016 به حساب می‌آید. امانوئل مکرون نیز به نوبه خود تهدیدهای تحریم علیه ترکیه را افزایش می‌دهد. به نظر می‌رسد فرانسه که در ژوئن گذشته قادر به انجام اقدامی در اروپا نبوده و در این خصوص منزوی شد سرانجام نظر همسایگان اروپایی خود را جلب کرده باشد، چنان که رییس‌جمهور فرانسه در اجلاس گروه 7 کشورهای مدیترانه‌ای اتحادیه اروپا در 10 سپتامبر در آژاکسیو خاطرنشان کرد: «ترکیه دیگر یک شریک در منطقه به حساب نمی‌آید»، در حالی که میتسوتاکیس نخست‌وزیر یونان به‌ طور واضح و خلاصه در ستونی که در لوموند منتشر شد، اظهار داشت این انتخابی است که اکنون به اروپا تحمیل شده است: «اگر ترکیه از گوش دادن به حرف‌های منطقی امتناع بورزد، چاره دیگری برای رهبران اروپا جز اعمال تحریم‌های قابل توجه نمی‌بینم، زیرا این فقط به همبستگی اروپا مربوط نمی‌شود بلکه در حال حاضر به رسمیت شناختن منافع حیاتی و استراتژیک اروپا در معرض خطر است. در صورت استفاده اتحادیه اروپا از قدرت ژئوپلیتیکی واقعی، دلجویی از ترکیه جنگ‌طلب دیگر به راحتی ممکن نیست. به زمان نه‌چندان دور هنگامی که ترکیه و اتحادیه اروپا در حال مذاکره در مورد پیوستن این کشور به اتحادیه اروپا بودند فکر کنید، تصور کنید امروز جدایی بین این دو قدرت سیاسی تا چه حد محقق شده است». رجب طیب اردوغان با سخنرانی جنگ‌طلبانه و صریح خود تهدیدها را با تهدید پاسخ داده و اخطار می‌دهد: «به دنبال درگیری با ترکیه نباشید!» اما کشوری که به مدت دو سال از بحران اقتصادی فزاینده و جدی رنج می‌برد و خود را از همسایگان و همچنین از جامعه بین‌المللی جدا می‌کند، واقعا قادر به انجام