در چند سال اخیر نام کارگردان نوظهور «شهر خدا» برای طرفداران این اثر چنان به محاق رفته بود که گویی قرار نیست دیگر فرناندو میرلس فیلمی بسازد. 18 سال فعالیت او از شاهکار جذابش به چند پروژه ناموفق از جمله «کوری» اقتباسی از رمان ژوزه ساراماگو گذشت. میرلس گویی نیاز به بازگشتی داشت که هم فرم هنری او را بازتاب دهد و هم نگاهی به انگیزه‌های فکری‌اش را در حوزه سینما ارضا کند. نتیجه کار «دو پاپ» نگاهی به تغییرات عجیب سال 2013 در واتیکان است. زمانی که پاپ بندیکت شانزدهم، مرد آلمانی و محافظه‌کار در پی رسوایی‌های جنسی و مالی واتیکان تصمیم به کناره‌گیری می‌گیرد و رقیب سابقش را فرامی‌خواند تا اصلاحات لازم را برای نجات واتیکان عملی کند.پا‌پ‌ها پیش‌تر هم دستمایه ساخت فیلم‌های سینمایی شده‌اند. در چند سال گذشته سریال «پاپ جوان» ساخته پائلو سورنتینو، داستان پاپ و واتیکان را پرهیجان حفظ کرده است. همچنین موضوع رسوایی‌های واتیکان نیز در فیلم‌های متعددی مطرح می‌شود؛ اما اتفاقی تاریخی در دل واتیکان هیچگاه به تصویر کشیده نمی‌شود و شاید شانس، یار میرلس بوده تا داستان یک تغییر شگرف را در واتیکان به ثبت برساند. کارگردان برزیلی برای روایت شخصی خود از ماجرایی تاریخی سراغ سبک و سیاق خویش می‌رود. دوربین عاصی و حواس‌پرت که در میان دیالوگ‌ها مدام خود را به هر سو می‌کشاند تا جزییات را نه در قاب که در گستره نماها آشکار کند.