نیلوفر رسولی | شرح داستان زندگی دردناک رومینا حالا مرزهای دیوار خانه را فراتر گذاشته است. قتل ناموسی رومینا اشرفی، دختر 14ساله تالشی بار دیگر استخوان در زخم کهنهای به نام «قتلهای ناموسی» گذاشت و داغ قتلهای دیگر ناموسی را زنده کرد. یکی از موارد قابلتوجه در این پرونده، این ادعا بود که رومینا در دادگاه اعلام کرده بود که اگر به خانه بازگردد، کشته میشود. صحبتهای اخیر مادر و خاله رومینا نیز موید این امر است که این دختر 14ساله از خشم پدر و قصد او برای کشتنش آگاه بود، با این حال هشدارهای رومینا هرگز کارساز نشد و او از دادگاه به دست پدر بازگردانده شد. بازگشتن رومینا به آغوش خانه پدری سرنوشتی را جز مرگ برای او رقم نزد، همین مساله این پرسش را مطرح میکند که آیا دادگاه در چنین پروندهای میتوانست از بروز این حادثه جلوگیری کند یا خیر. «منیژه محمدی» وکیل پایه یک دادگستری که در حوزه دفاع از حقوق کودک نیز فعالیت دارد، به ضرورت بهرهگیری از یاریهای مددکاران در پروندههای کودکآزاری اشاره میکند، به زعم او «در سیستم عدالت کیفری هیچ ماده قانونی و دستورالعمل قضایی برای بزهدیده، به ویژه کودکان و نوجوانان لحاظ نشده است، تا بزهدیدگان از خدمات مددکاری و روانشناسی بهره بگیرند.» گرچه روزی مفهوم «خانههای امن» برای پناه دادن به کودکان و زنان در معرض خشونت مطرح شد، اما به زعم این وکیل، این خانههای امن «در بعضی موارد از پذیرش دختران فراری اجتناب میکنند و امروزه خانههای امن اندکتر از آن هستند که نوجوانان را از آسیبهای اجتماعی مصون نگهدارند.»