میشود دانشآموزان حاضر شوند اما باید مثل پادگان سختگیری و دستورالعملهای بهداشتی را به شدت رعایت کرد. این سخنان که نقل به مضمون است بیشتر کمک میکند تا به ذهن آقای رییسجمهور و تصور او از مدرسه و پادگان نزدیک شد که به نظر میرسد ایشان نه تنها در زمینه آموزش بلکه در خیلی از موارد مدرسه را شبیه پادگان میداند. فکر میکنید مدیر مدرسه فرمانده است و دانشآموزان سرباز و معلمان پرسنل گوش به فرمان مدیر هستند که با یک دستور مدیر همه چیز مثل پادگان منظم و مرتب انجام میشود؟! و تصور بر این است که از کودک 7 ساله اول ابتدایی تا نوجوان 18 ساله سال دوازدهم مثل سرباز گوش به فرمان مسوولان مدرسه هستند و پروتکلهای بهداشتی را مو به مو اجرا میکنند؟! به نظر میرسد نه تنها آقای رییسجمهور به شدت از فضای مدرسه به دور است، بلکه با روحیات کودکان و نوجوانان هم گویا بیگانه است در غیر این صورت اصلا نباید از واژه «مثل پادگان» استفاده میکرد؛ واژهای که شاید دورترین واژه برای توصیف مدرسه باشد. برای اینکه به ایشان و همه کسانی که مدرسه را با پادگان اشتباه میگیرند، ثابت شود که مدرسه پادگان نیست، پیشنهاد میکنم از وزیر آموزش و پرورش یک گزارش واقعی تاکید میکنم یک گزارش واقعی از مدارس سراسر کشور دریافت کنند تا ببینند در کجای ایران مدارس توانستند مثل پادگان پروتکلهای بهداشتی را رعایت و کلاسها را حضوری برگزار کنند. نباید فراموش کنیم که مدرسه مدرسه است نه پادگان و نه مسجد و نه هیات و نه حزب و... بلکه فقط و فقط مدرسه است برای تعیین سرنوشت کودکان و نوجوانانی که توسط پدر و مادر با هزاران امید و آرزو شکل گرفته تا به یکی از مهمترین حقوق آنها که حق آموزش است، جامه عمل پوشانده شود. مدرسه کانون تبلور حق آموزش برای کودکان است نه چیز دیگر.