بهمن مفید دق‌مرگ شد

در واقع نوعی سرگرمی که گاهی وقت‌ها این سرگرمی خیلی سخیف می‌شد. ولی نکته حایز اهمیت اینکه در بین بازیگران آن مقطع کسانی بودند که رو به تعالی داشتند؛ بهمن مفید از جمله کسانی بود که با فیلم غیر متعارف «قیصر» وارد سینما شد، او با یک مونولوگ معروف به چهره محبوب تبدیل شد. در فیلم «داش‌آکل» نقش «کاکا رستم» یکی از نقش‌های ماندگار دوران بازیگری خود را بازی کرد و در «رضا‌موتوری» نقش بسیار شیرینی داشت.  با علی حاتمی در فیلم «قلندر» و «طوقی» بازی کرد و سعی او این بود که با کارگردان‌های بزرگ و مطرح فرهنگی همکاری داشته باشد... ولی خب مزاج سینمای آن زمان به گونه‌ای بود که برای فراموش نشدن و بقا در سینما بعضی بازیگران مجبور بودند تن به نقش‌هایی دهند که بعضا در شأن خود و خانواده‌شان نبود. ولی توجه کنیم کار بازیگر همین است در کارنامه بازیگران بزرگ دنیا هم همه نقش‌ها شاهکار نیست و بعضی نقش‌ها متوسط یا زیر متوسط است. یعنی اگر در کارنامه بهمن مفید چند فیلم زیر متوسط دیده می‌شود این شامل همه بازیگران دنیاست و چاره‌ای هم غیر از این نبود. خاصیت سینمای آن دوران این‌گونه بود و اتفاقا این نوع سینما پرمخاطب هم بود. سینمای رویافروشی که هیچ نسبتی با واقعیت‌های جامعه ما نداشت. هیچ گناهی هم بر گردن این بازیگران نیست  اما سوال من این است که چرا بهمن مفید که اول انقلاب سعی کرد خودش را همسو با انقلاب نشان دهد در سینما ممنوع‌الفعالیت شود ولی تعدادی از همکارانش که بلد بودند نقش خود را عوض کنند همچنان فعالیت می‌کنند و به کار خود ادامه می‌دهند. گناه بهمن مفید چه بود؟ اینکه چنین آدمی را محدود و خانه‌نشین کنیم، ظلم بزرگی است چه بسا از ظلم بیشتر و دق‌مرگ کردن است.  این حق نیست و کسانی که مسبب بیکاری بهمن مفید بودند چه مسوولان و چه تهیه‌کننده‌ها در قبال تاریخ باید پاسخگو باشند. بهمن مفید رفت و هر بار با هر رفتنی غم عجیبی در دل ما خانه می‌کند. من نه نسبتی با بهمن مفید داشتم و نه شیفته کارهای او بودم ولی واقعا حق نبود به شکل ناجوانمردانه‌ای از سوی طبیعت و مسوولان دچار مرگ مواجا شود. آقایان مسوولان تلاش کن