حرف می‌زنیم تا نزدیک‌تر شویم، کلمات پلی می‌شوند از ذهن‌مان به دنیای درون دیگری تا آشنایی‌ها به صمیمیت و ماندگاری رابطه برسند.اما حرف‌ها همیشه یاریگر نیستند، یا کلمات همراهان خوبی نیستند یا در زمان درست در جای مناسب ننشسته‌اند که فاصله ما را با گفت‌وگوی موثر بیشتر می‌کنند. معصومه ابتکار معاون امور زنان و خانواده رییس‌جمهوری چند روز پیش بود که گفت اگر بتوانیم مهارت‌های گفت‌وگوی موثر را از سطوح پایین در خانواده تقویت کنیم، نقش خود را ایفا کرده‌ایم.گر چه از جزییات و برنامه معاونت امور زنان و خانواده ریاست‌جمهوری در این باره توضیحی نمی‌دهد اما همین که به گفت‌وگوی موثر، به عنوان یک مهارت اکتسابی توجه می‌شود یعنی می‌توان امیدوار بود آموزش مهارت‌های ارتباطی جدی گرفته شود. حرف می‌زنیم تا به درک متقابل برسیم اتفاقی که گاه در میان کلمات گم می‌شود و از یاد می‌رود و ما خود را تنها‌تر می‌بینیم. ارتباط کلامی مهارتی است که باید بیاموزیم تا دنیای دیگری و حتی خودمان را کشف کنیم. اما می‌توان از کلمات عبور کرد و در فضای دیگری رابطه‌ای صمیمی را شکل داد. ارتباط غیرکلامی در اغلب اوقات موثر‌تر از ارتباط کلامی است و بهتر از واژه‌ها پیام و منظورمان را به دیگری می‌رساند. یک نگاه یک لبخند، یک اخم و... می‌تواند دیگری را ازعشق، غم، خشم یا هر احساس دیگرمان سرشار کند. بیردویسل، پژوهشگر حوزه ارتباطات معتقد است که تنها 35 درصد از «معنی» با واژه‌ها و ۶۵ درصد با ارتباطات غیرکلامی به دیگری منتقل می‌شود. آلبرت مهرابیان، روان‌شناس نیز پیام‌های فرستاده شده در یک ارتباط بین‌فردی را تجزیه و تحلیل کرده و به این نتیجه رسیده است که هفت درصد پیام با کلمات و ٩٣ درصد با نشانه‌های غیرکلامی انتقال داده می‌شود. رفتارهای بی‌کلام برای ما آشناست. با صورت‌مان از احساسات‌مان می‌گوییم و به دیگری پیوند می‌خوریم. صورت‌های‌ما، توان بالایی برای برقراری ارتباط در یک رابطه دارند. چهره اولین جایی است که وضعیت عاطفی ما را نشان می‌دهد. می‌توانیم با یادگرفتن ارتباط غیرکلامی فضا را برای رس