سایه گرانی این‌بار بر سر «نان»

در شرایطی که محصولات صنعتی به‌طور مکرر مجوز افزایش قیمت گرفته‌اند حالا صدای فعالان حوزه تولید نان نیز بلند شده و آنها نیز خواهان افزایش قیمت شده‌اند. افزایش قیمت در کالاهای خوراکی که با مجوز ستاد تنظیم بازار و سازمان‌های مرتبط نظیر سازمان حمایت از مصرف‌کنندگان و تولیدکنندگان رخ داده تاکنون در کالاهایی مانند مرغ، گوشت یا تخم‌مرغ و لبنیات اعمال شده؛ هر چند تولیدکنندگان این کالاها همچنان ناراضی‌اند و معتقدند قیمت‌ها هنوز به اندازه‌ای که صرفه اقتصادی داشته باشد، تعیین نشده است. با این حال، افزایش قیمت «نان» فراتر از تصمیمی است که در ستاد تنظیم بازار گرفته شود. نان، کالایی است که با «امنیت غذایی» مردم در ارتباط است و نوسان قیمتی آن، تهدید بزرگی برای بخش زیادی از دهک‌های خانوار است که گاهی دیده شده قدرت خرید همین کالا را هم ندارند. نمونه بارز آن نیز گزارش‌هایی است که از فروش «نان قسطی» در برخی شهرها و استان‌های محروم منتشر شده است.  دولت هر ساله بودجه قابل توجهی به یارانه کالاهای اساسی از جمله گندم و نان اختصاص می‌دهد. یکی از اقدامات کشورهای در حال توسعه و حتی کشورهای توسعه‌یافته اتخاذ سیاست‌های حمایتی، به ویژه از طریق پرداخت یارانه است. یارانه یکی از ابزارهای مهم در تنظیم سیاست‌های اقتصادی برای حمایت از بخش‌های مختلف مردم و اقتصاد جامعه است. در بسیاری از کشورها تولید‌کنندگان، چه در بخش صنعت و چه در بخش کشاورزی از انواع مختلف یارانه برای داشتن توان رقابت با محصولات مشابه خارجی برخوردار می‌شوند. در واقع پرداخت یارانه کالاهای اساسی به نوعی تلاش در جهت تحقق عدالت اجتماعی است. هدف آن است که تا حداقل خواسته‌ها و نیازهای اساسی خانواده‌ها و اقشار ضعیف تامین شود. این مهم بر اساس اصل چهل و سوم قانون  اساسی از وظایف دولت  است.