آب در ذات خودمیتواند عامل همگرایی و بستر توسعه همکاریهای منطقهای باشد. بااینحال، در غیاب نظام حکمرانی منسجم نبود سازوکارهای الزامآور و فقدان اراده سیاسی برای حل منازعات منابع آبی مشترک نهتنها به عامل همگرایی بدل نمیشوند، بلکه به کانونهای رقابت و تنشهای فزاینده تبدیل میگردند. در حوضه هیرمند، بیثباتی سیاسی و ساختاری در افغانستان