اگرچه توجه دولتهای مختلف به «پزشکی خانواده» بهعنوان یکی از سیاستهای اصلاحی نظام سلامت معطوف بوده، اما پس از گذشت بیش از دو دهه و با وجود اجرای برنامهها و نسخههای پراکنده پزشکی خانواده ازسوی سازمانهای مختلف و نیز تکرار این تکلیف قانونی در برنامههای توسعه، همچنان در مواجهه با نقاط قوت و ضعف آن