از «ایدز» نترسیم، آزمایش بدهیم و با «ایدز» زندگی کنیم

گروه اجتماعی| متولیان سلامت بر این باورند که پیشگیری بهتر از درمان است. این باور که همواره توسط مسوولان وزارت بهداشت توصیه شده، به این معناست که در صورت رعایت توصیه‌های پیشگیرانه و خودمراقبتی برای مصون ماندن از ابتلا به بسیاری از بیماری‌ها، هزینه‌ای که باید از سبد خانوار برای درمان و بازتوانی صرف شود، در مسیر افزایش کیفیت زندگی خانواده به کار خواهد آمد. اچ‌آی‌وی یا ایدز یکی از بیماری‌های ویروسی است که تنها راه پیشگیری از ابتلا به آن، پیشگیری و خودمراقبتی است؛ پیشگیری از رفتارهای پرخطر در مصرف مواد مخدر و پیشگیری از رفتارهای پرخطر در روابط جنسی. ایدز، سندرم نقص ایمنی اکتسابی Acquired immune deficiency syndrome است که به دنبال ورود ویروس HIV از طریق رفتارهای پرخطر جنسی یا رفتار پرخطر در تزریق مواد مخدر و در موارد بسیار معدود، از طریق خون و فرآورده‌های خونی (در صورتی که خون و فرآورده خونی مورد استفاده برای بیمار نیازمند، ویروس‌زدایی نشده و آلوده به ویروس HIV باشد) یا بارداری مادر (در صورتی که مادر، آلوده به ویروس بوده و از ابتدای بارداری، داروهای پیشگیرانه برای مصونیت جنین دریافت نکرده باشد و زایمان او هم به طریق طبیعی انجام شود) منتقل می‌شود. علائم اولیه آلودگی به ویروس، شبیه آنفلوآنزاست و در مواردی، افراد در همان هفته‌های اولیه، دچار زخم‌های پوستی، اسهال و سردردهای طولانی‌مدت خواهند شد. سپس، تکثیر ویروس وارد دوره نهفتگی می‌شود که این دوره معمولا 3 الی 6 ماه طول می‌کشد و در این مدت، ممکن است نتایج آزمایش غربالگری، به‌طور کاذب منفی باشد اما با گذشت 4 الی 6 ماه از رفتاری که به نظر فرد، پرخطر بوده، نتیجه آزمایش، دقیق خواهد بود. بنا بر تشخیص متخصصان عفونی، زمانی که تعداد گلبول‌های سفید فرد آلوده به ویروس، به کمتر از 400 در میکرولیتر برسد، فرد وارد مرحله ایدز شده است. تا 3 سال قبل، رویه درمانی در ایران برای مبتلایان ایدز این بود که پس از کاهش شماره گلبول‌های سفید خون که حدود 5 تا 10 سال طول می‌کشد، درمان دارویی با داروهای ضدرتروویروسی آغاز می‌شد اما این رویه از 3 سال قبل و در ابتدای اجرای چهارمین برنامه استراتژیک ملی ایدز تغییر کرد و حالا، به محض آنکه نتیجه آزمایش خون، مثبت باشد،