در میان خیل عظیم نفتکشهایی که اقیانوسها را میپیمایند و آبها را در مینوردند، پنج نفتکش ایرانی درواقع سینه تحریمهای امریکا را شکافتند و البته بیش از همتایان خود خبرساز شدند. همکاری ونزوئلا و ایران یک سابقه تاریخی دارد، وقتی که برای اولینبار فکر تشکیل سازمانی جهت صیانت از منافع تولیدکنندگان نفت در اذهان این کشورها نقش بست و البته با تردیدهای بسیاری مواجه شد، این ونزوئلا بود که به این کشورها برای تشکیل آن شجاعت نشان داد و البته این پیشنهاد با حمایت ایران و عراق مواجه و سرانجام تبدیل به اوپک امروزی شد. پس از سالها در زمان چاوز و احمدینژاد این همکاریها بسیار نزدیک شد و دو کشور را به متحد تبدیل کرد اما با مرگ چاوز و تغییر دولت در ایران همکاری اقتصادی دو کشور برای مدتی کمرنگ شد. حالا اما تحریمهای امریکا دوباره این دو کشور را در گوشهای از اقتصاد جهان تنها گذاشته است و حتی روسنفت که یک شرکت نفتی روسی است فعالیتهای خود در ونزوئلا را به حالت تعلیق در آورده است. به سادگی و با بررسی مشتریان پیشین نفت ایران و ونزوئلا میتوان ثابت کرد که سهم این دو کشور در بازار بین تولیدات کشورهای خاصی تقسیم شده است. به زبان بازار نفت نتیجه تحریمهای علیه ایران و ونزوئلا به اینجا ختم شده است که سهم پیشین این دو کشور در بازار بین سه کشور ایالات متحده، عربستان و روسیه تقسیم شده است و اینگونه همه از تحریمهای یکجانبه علیه دو عضو اوپک راضی هستند. انتقال نفت و مشتقات آن از ایران به سایر کشورها، چه با پرچم ایران و رادار روشن و چه بدون آن، آنچنان تاثیر محسوسی در بازار نخواهد گذاشت اما از این جهت که تسلیم محض در برابر ماجراجوییهای یک رییسجمهور منفعتطلب شدن، چیزی جز افزودن به جسارت او دربر نخواهد داشت حرکت نفتکشها با پرچم ایران از خلیج فارس به سواحل ونزوئلا یک پیام روشن اعتراض به کاخ سفید مخابره میکند. با توجه به وضعیت بازار نفت در این روزها، همچنان رکود در بازار خدمات نفتی و کاهش تولید در نفت سنتی و البته کاهش تعداد دکلهای فعال در نفت شیل ادامه دارد. با توجه به اینکه بخش عمدهای از کمپین حامی ترامپ توسط شرکتهای نفتی حمایت میشد؛ به نظر می&