«بازرگان» و «خانم طالقانی» را همه می‌شناسند

هفته‌ای که گذشت، اعضای شورای شهر تهران و فرماندار پایتخت، منازعه‌ای بر سر نامگذاری دو خیابان به نام مرحومه اعظم طالقانی و زنده‌یاد مهندس مهدی بازرگان داشتند. خلاصه موضوع این بود که فرماندار، با این نامگذاری مخالفت کرده بود و در جواب تصمیم شورای شهر، گفته بود: «مردم، بازرگان و اعظم طالقانی را نمی‌شناسند.» روی سخن این نوشته، شخص فرماندار است؛ عیسی فرهادی- متولد 1343 و اصولگرا که از سال 1391 بر صندلی فرمانداری پایتخت تکیه زده است:  اول: وقتی اسم زنده‌یاد مهندس مهدی بازرگان و مرحومه اعظم طالقانی را در موتور جست‌وجوی گوگل دنبال کنید، ده‌ها صفحه به زبان فارسی و سایر زبان‌ها در معرفی این چهره‌های سرشناس ملی کشور باز می‌شود.  جهت اطلاع فرماندار محترم: زنده‌یاد مهندس مهدی بازرگان، علاوه بر آنکه در زمره اولین دانشجویان بورسیه اعزامی به فرانسه بودند و عضو جبهه ملی ایران و بنیانگذار حزب نهضت آزادی ایران و پژوهشگر قرآن بودند، پس از پیروزی انقلاب، به ریاست دولت موقت منصوب شدند و حکم نخست‌وزیری در همین دولت را هم از امام(ره) دریافت کردند. حضور سیاسی ایشان در صفحات تاریخ ایران، پرشمار است و منزلت ایشان با وجود برخی آرای مخالفی که داشتند، در حدی بود که وقتی دی ماه 1373، خارج از کشور فوت کردند، رهبری هم پیام تسلیتی بابت درگذشت ایشان صادر کردند.  و اما مرحومه اعظم طالقانی که تا اولین سالگرد فوت‌شان، حدود 5 هفته باقی است، فرزند آیت‌الله سیدمحمود طالقانی بودند و نام ایشان هم در روزنوشت سیاسی کشور، به عنوان یک زن سیاستمدار می‌درخشد. مرحومه اعظم طالقانی، ازجمله زندانیان سیاسی پیش از انقلاب بودند که دوره‌های محکومیت را در زندان اوین و زندان قصر سپری کردند و صدور حکم حبس ابد برای ایشان در سال 1354، از جمله برگ‌های بازنده برای رژیم پهلوی است.  ایشان پس از پیروزی انقلاب هم سکون و سکوت نداشتند و ضمن آنکه در اولین دوره مجلس، به عنوان نماینده تهران و با رای مردم انتخاب شدند، در کنار تدریس، از سال 1363 هم دبیرکل جامعه زنان انقلاب اسلامی بودند و در دفاع از حقوق زنان ایرانی، مکتوبات فراوان از خود به یادگار گذاشتند. آنچه نام مرحومه را پررنگ‌تر می‌کند، جسارت ایشان برای ثبت