آنکه خواهان ایران بود

حمیدرضا محمدی   در میان آن همه درجه‌دار کوچک و بزرگ که مدام در گوش شاه می‌خواندند که قوای نظامی کشور را توپ هم تکان نمی‌دهد، فقط او بود که حواسش به ارتش بود. وقتی هم که جنگ شد همان‌ها فرمان تَرک مخاصمه به سربازان دادند و خود به پسِ پشتی گریختند. اما او ماند و رشادت کرد. اگرچه مجاهدتش کارگر نیفتاد و انگلیسی‌ها وارد خاک وطن شدند، اما به قول مجله قشون در شماره اسفند١٣٢٠ که نوشت «خدمات مجدانه و استعداد غریزی و ارزش تحصیلی فوق‌العاده این فرزند لایق ایران، با خاطره جانبازی‌اش در راه میهن گرامی، هیچ‌گاه …