ترس شکم‌های ما را پر نمی‌کند

منصور خان و همسرش لطیفه بی بی نزدیک به ۲۰ سال است که در سایت انباشت زباله‌های شهری اضافات پلاستیکی و مواد قابل بازیافت دیگری را جمع آوری می‌کنند. این زن و شوهر سعی دارند با همین مبلغ اندکی که از فروش زباله‌ها بدست می‌آورند زندگی متفاوت و بهتری برای سه فرزندشان بسازند و نمی‌خواهند که مثل پدر و مادرشان برای بدست آوردن نان سپور شوند و یا در آشغال‌های بدبو و متعفن به دنبال نان بگردند. اما این روز‌ها با شیوع هر چه بیشتر ویروس کرونا و ورود زباله‌های مراکز درمانی به این سایت‌ها متخصصان ابراز نگرانی کردند و گفته اند که خطر بیشتری این قشر جامعه را تهدید می‌کند. ارتفاع زباله‌ها دو این سایت به ۶۰ متر می‌رسد و زباله‌ها مملو هستند از کیت‌های پلاستیکی تست کرونا، لباس‌های محافظ آلوده و لکه دار و پارچه‌های خون آلود و کثیف که روزانه از بیمارستان‌ها و مراکز درمانی کوچک و بزرگ سرتاسر دهلی نو وارد این سایت می‌شوند. منصور خان ۴۴ ساله همه‌ی این مسائل را می‌داند، اما او می‌گوید که هنوز انتخاب کوچک دیگری هم دارد. او به گزارشگر رویترز می‌گوید; "چه می‌شود اگر بمیریم؟، چه می‌شود اگر به این بیماری مبتلا شویم؟ اما ترس که شکم ما را پر نمی‌کند. این‌ها دلایلی است که ما را مجبور می‌کند که این کار‌ها را انجام دهیم و در زباله‌ها بدنبال نان بگردیم" لطیفه بی بی ۳۸ ساله می‌گوید او نگران است که با بردن این ویروس به خانه فرزندان ۱۴,۱۶ و ۱۱ ساله اش به ویروس کرونا مبتلا شوند. لطیفه بی بی با تمام ترسی که از این ویروس دارد، اما مجبور است که به زباله گردی تن در دهد. در تصاویر روز داستان زندگی منصورخان ۴۴ ساله و لطیفه بی بی ۳۸ ساله هندی را در قالب عکس ببینید.