نقدی بر داستان بلند «شابجی» نوشته‌ مهدی طهوری / رئالیسم نوستالژیک با طعم روان‌کاوی اجتماعی

در روزگار روایت‌های شتاب‌زده و تصویرهای فوری، شابجی با سکوتی گرم و آشنا از راه می‌رسد؛ روایتی سرشار از بوی خاک کوچه، کوچه‌ای که برای راوی مرکز دنیاست، جیغ‌های ناگهانی، دود سیگار و اشک‌های بی‌دلیل.